Έχοντας αυτό υπόψη θα ξεκινήσουμε με τα… «κακά νέα».
Που είναι τα εξής: Ο μέσος άνθρωπος παίρνει κατά μέσο όρο μισό έως ένα κιλό το χρόνο.
Εντάξει, ας περάσουμε τώρα στα «καλά νέα».
Αν καταναλώνει κανείς μόλις 100 θερμίδες λιγότερες την ημέρα, μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση αυτή και να αποτρέψει την πρόσληψη επιπλέον βάρους.
Αν βέβαια χρειάζεστε κάτι πιο «δραστικό», ίσως θα έπρεπε να σκεφτείτε να αυξήσετε την ποσότητα των θερμίδων που θα στερήσετε από τον εαυτό σας… στις 500.
Ωστόσο, δε χρειάζεται να πανικοβάλλεστε και να αγχώνεστε ότι δε θα τα καταφέρετε και ότι η αλλαγή είναι απότομη.
Δεν είναι απαραίτητο να «εξαφανίσετε» 500 θερμίδες από το πιάτο σας αμέσως, υπάρχουν άλλοι τρόποι στους οποίους μπορείτε να καταφύγετε.
«Για παράδειγμα μπορείτε να μειώσετε κατά 250 θερμίδες που προσλαμβάνετε και να κάψετε άλλες 250 περπατώντας για 30 με 45 λεπτά την ημέρα. Μέσα σε μια εβδομάδα, θα έχετε καταφέρει να χάσετε περίπου μισό κιλό» εξηγεί η Dr. Holly Wyatt, κλινική ερευνήτρια στο Center for Human Nutrition στο Ντένβερ των ΗΠΑ.
Μην περιμένετε να δείτε δραματικές αλλαγές αμέσως, όμως οι μικρές αλλαγές που θα ακολουθήσουν θα σας «βγάλουν ασπροπρόσωπους» όσο περνάει ο καιρός.
1. Ξεκινήστε με μια σαλάτα… και φάτε λιγότερο από το κυρίως φαγητό, προτείνουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, οι οποίοι παρατήρησαν ότι όταν μια σαλάτα συνοδευόταν από τυρί και ντρέσινγκ χαμηλών λιπαρών, οι γυναίκες κατανάλωναν συνολικά 10% λιγότερες θερμίδες κατά τη διάρκεια μιας ημέρας.
2. Βουτήξτε το πιρούνι στο ντρέσινγκ. Βάλτε το ντρέσινγκ σε ένα ξεχωριστό μπολάκι και βουτήξτε το πιρούνι σας μέσα πριν από κάθε μπουκιά, αντί να το αναποδογυρίσετε όλο μέσα στη σαλάτα. Αυτή η μικρή κίνηση θα σας σώσει από πολλές θερμίδες.
3. Επιλέξτε σωστά όταν τρώτε έξω. Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήγαγε το πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας τα χάμπουργκερ είναι 23% μεγαλύτερα απ’ ό,τι ήταν το 1977. Φροντίστε να επιλέξετε κάτι από τη λίστα με τις σαλάτες ή τις σούπες, αντί για λιπαρά χάμπουργκερ και πατάτες.
4. Περπατήστε και μιλήστε. Κάθε φορά που χτυπάει το κινητό σας τηλέφωνο, φροντίστε να περπατάτε ενώ μιλάτε… ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πηγαίνετε πάνω κάτω στο χολ όλη την ώρα. Ακόμη καλύτερα, φορέστε τα αθλητικά σας και βγείτε για ένα περίπατο έξω. Αν κάνετε αυτό για 10 λεπτά κάθε μέρα με μέση ταχύτητα περίπου 5 χιλιομέτρων την ώρα, μετά από ένα μήνα θα έχετε κάψει περίπου 1.000 θερμίδες. Αυτό σε ένα χρόνο ισοδυναμεί με περίπου 1,5 κιλό!
5. Πιείτε απλό καφέ. Ξεχάστε τα σιρόπια καραμέλας, σαντιγί και οποιοδήποτε άλλο παχυντικό και ζαχαρούχο υλικό, που κάνει ένα απλό καφέ να ισοδυναμεί με… ένα ολόκληρο γεύμα.
6. Φάτε ξηρούς καρπούς. Διατροφολόγοι από το Χάρβαρντ βρήκαν ότι όσοι έτρωγαν ξηρούς καρπούς σε καθημερινή βάση, ήταν περισσότερο πιθανό να χάσουν βάρους, συγκριτικά με όσους δεν κατανάλωναν τους ωφέλιμους ξηρούς καρπούς στη διατροφή τους.
7. Μην κάθεστε. Ο μέσος άνθρωπος καίει περίπου 100 θερμίδες την ώρα όταν κάθεται και 140 όταν είναι όρθιος. Τι περιμένετε λοιπόν; Σηκωθείτε από την καρέκλα.
Αν το κάνετε αυτό για 2 ώρες την ημέρα όταν εργάζεστε, μπορείτε να χάσετε άλλα 2,7 κιλά μέσα σε ένα χρόνο.
8. Κοιμηθείτε καλά. Μη επαρκής ποσότητα ύπνου φαίνεται ότι αυξάνει την παραγωγή κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, η οποία ρυθμίζει την όρεξη.
9. Κρατήστε ημερολόγιο με τις… αθλητικές σας επιδόσεις. Είναι ένας καλός τρόπος για να παρακολουθείτε την πρόοδό σας.
10. Καταναλώνετε γαλακτοκομικά καθημερινά. Ένα κομμάτι τυρί, ή ένα ποτήρι γάλα ή γιαούρτι την ημέρα ενισχύουν το μεταβολισμό, όπως αναφέρουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Τεννεσί. Όσοι έκοψαν 500 θερμίδες από την ημερήσια διατροφή τους και έτρωγαν γιαούρτι τρεις φορές την ημέρα, έχασαν σχεδόν έξι κιλά μέσα σε τρεις μήνες.
11. Πίνετε νερό. Το σώμα μας πολλές φορές νομίζει ότι πεινάει, ενώ στην πραγματικότητα διψάει. Φροντίστε να ενυδατώνεστε σωστά.
12. Φάτε ένα μήλο πριν από το δείπνο. Αυτό έκαναν 346 άνθρωποι σε μια μικρή πόλη της Ουάσινγκτον και έχασαν κατά μέσο όρο 7,7 κιλά ο καθένας σε τρεις μήνες. Συνοδεύστε με… τακτική άσκηση και ισορροπημένη διατροφή.
13. Πλύνετε τα δόντια μετά από κάθε γεύμα. Εκτός από το ότι κάνει καλό στη στοματική υγιεινή, λειτουργεί ως ένα «ψυχολογικό τρικ» για να σταματήσετε να τρώτε.
Ο προϋπολογισμός του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού περίθαλψης της χώρας, με 10 εκατομμύρια ασφαλισμένους, βρίσκεται, υπό πλήρη έλεγχο και οι πληρωμές, προς τους παρόχους γίνονται πλέον τακτικότερα, αναφέρει ανακοίνωση, σημειώνοντας ότι οι γιατροί, τα φαρμακεία και οι εξετάσεις είναι διασφαλισμένες.
«Ο ΕΟΠΥΥ θα συνεχίσει να παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες προς τους ασφαλισμένους με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση τους. Τα σημερινά προβλήματα θα αντιμετωπιστούν με την βοήθεια και την υπεύθυνη στάση όλων των εμπλεκόμενων φορέων» καταλήγει η ανακοίνωση του Οργανισμού.
Μην τα βάζετε λοιπόν με τη ζυγαριά σας, αλλά με το γονίδιο CEP19!
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της όρεξης και τα επίπεδα της ενέργειας στον οργανισμό, κάτι που σημαίνει ότι όταν λειτουργεί φυσιολογικά, κάνει τους ανθρώπους να παραμένουν λεπτοί.
Όταν όμως παρουσιαστεί κάποια μετάλλαξη, τότε προκαλεί αύξηση της όρεξης με αποτέλεσμα να… καταλήγει κανείς παχύσαρκος!
«Μελετώντας μόνο μια οικογένεια παχύσαρκων ανθρώπων καταφέραμε να ταυτοποιήσουμε το συγκεκριμένο γονίδιο, το οποίο υπάρχει όχι μόνο στους ανθρώπους και τα ποντίκια, αλλά και στους πιο απλούς μονοκυτταρικούς οργανισμούς» ανέφερε στη Daily Mail ο γενετιστής Dr John Martignetti, από το ιατρικό κέντρο Ziv στο Ισραήλ.
«Η Φύση φαίνεται ότι θεωρεί αυτό το γονίδιο τόσο σημαντικό, που διατήρησε τη δομή του για πάνω από 700 εκατομμύρια χρόνια» πρόσθεσε.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αν καταφέρουν να βρουν θεραπείες για να «αναβιώσουν» το γονίδιο αυτό σε ανθρώπους που κινδυνεύουν από παχυσαρκία, θα μπορούσαν να τη θεραπεύσουν μέχρι και να αποτρέψουν την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2.
«Η παχυσαρκία έχει γίνει πια παγκόσμια επιδημία και επηρεάζει σχεδόν όλους τους τομείς της υγείας του ανθρώπου: από καρδιακές παθήσεις μέχρι και καρκίνο, ενώ παίζει ρόλο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αποτρέψιμου θανάτου. Τα επίπεδα της παχυσαρκίας αυξάνονται δραματικά σε ολόκληρο τον κόσμο, κι αν πρόκειται να κάνουμε κάτι για να την αντιμετωπίσουμε, πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα την ιατρική της βάση» πρόσθεσε ο ίδιος.
Τι μπορείτε να κάνετε:
1. Ασκείστε συστηματικά, με συνδυασμό αερόβιας άσκησης και ήπιας άσκησης με βάρη
2. Μην μειώνετε δραστικά τις θερμίδες που προσλαμβάνετε, ακόμα και κάνοντας δίαιτα
3. Μην χάνετε απότομα κιλά και μυϊκό ιστό
4. Έχετε πολλά γεύματα μέσα στην ημέρα, ιδανικά ανά τρεις με τέσσερις ώρες ένα γεύμα ή σνακ
5. Βάζετε καυτερά μπαχαρικά στο φαγητό, όπως το πιπέρι και ιδιαιτέρως το κόκκινο
6. Χρησιμοποιείτε στο φαγητό καυτερά λαχανικά, όπως η κόκκινη πιπεριά
7. Πίνετε ροφήματα όπως τσάι, ο καφές
8. Αποφύγετε τη χρήση τεχνητών λιποδιαλυτών στα γυμναστήρια, καθώς μετά από διακοπή τους ο μεταβολισμός σας θα πέσει δραματικά.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μπου Μπενγκ Γιπ της Ιατρικής και Φαρμακευτικής Σχολής του πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα κλινικής ενδοκρινολογίας και μεταβολισμού Journal of Endocrinology and Metabolism, συσχέτισαν το επίπεδο των δύο κυριότερων ανδρογόνων ορμονών, της τεστοστερόνης και της διυδροτεστοστερόνης (DHT) που παράγεται στον οργανισμό από την μετατροπή της πρώτης, με τη διάρκεια ζωής περίπου 3.700 ανδρών ηλικίας 70 έως 89 ετών.
Οι ερευνητές χώρισαν τους ηλικιωμένους σε ομάδες ανάλογα με το επίπεδο (χαμηλό - μεσαίο - υψηλό) των ανδρικών ορμονών στο σώμα τους. Οι ορμόνες μετρήθηκαν κατ’ επανάληψη μεταξύ των ετών 2001 - 2004, ενώ η παρακολούθηση της επιβίωσης των συμμετεχόντων έγινε μέχρι το 2010.
Η ανάλυση έδειξε πως η ομάδα των ανδρών με τις λιγότερες ορμόνες (τεστοστερόνη και DHT) ήταν αυτή που εμφάνισε την υψηλότερη μέση θνησιμότητα. Ακολούθησε η ομάδα των ανδρών με τα υψηλά επίπεδα ορμονών, ενώ τη χαμηλότερη θνησιμότητα (δηλαδή την μεγαλύτερη διάρκεια ζωής) είχαν οι άνδρες της ομάδας με τα μεσαία επίπεδα ορμονών (9,8 έως 15,8 nmol/L).
«Οι ηλικιωμένοι με μέσα επίπεδα τεστοστερόνης ζουν περισσότερο από όσους έχουν είτε χαμηλά, είτε υψηλά επίπεδα της ορμόνης. Η ύπαρξη των σωστών (μέσων) επιπέδων τεστοστερόνης, σε συνδυασμό με υψηλά επίπεδα της DHT, μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από ισχαιμικό καρδιακό επεισόδιο και γενικότερα αποτελεί δείκτη καλύτερης υγείας», δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.
Η τεστοστερόνη παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη των ανδρικών σεξουαλικών οργάνων, των μυών και των τριχών και επίσης είναι η ορμόνη - κλειδί για την ανδρική σεξουαλική επιθυμία, την παραγωγή σπέρματος και την υγεία των οστών. Σύμφωνα με τους ενδοκρινολόγους, το επίπεδο της τεστοστερόνης μπορεί να διαφέρει σημαντικά στο ίδιο άτομο, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα, για διάφορους λόγους (διατροφή, ποιότητα ύπνου, ψυχολογική διάθεση κ.α.).
Το επίπεδό της μειώνεται φυσιολογικά, όσο γερνάει ένας άνδρας, με ρυθμό περίπου 1% ετησίως μετά την ηλικία των 30 ετών. Υπάρχει πάντως έλλειψη ιατρικής ομοφωνίας για το κατά πόσο η έλλειψη τεστοστερόνης αποτελεί σημαντικό πρόβλημα υγείας. Η κλασική πάθηση για την οποία οι ενδοκρινολόγοι συνταγογραφούν την τεστοστερόνη, είναι ο υπογοναδισμός, που οδηγεί σε σοβαρή έλλειψη της συγκεκριμένης ορμόνης, χαμηλή λίμπιντο, μυική ατροφία και έλλειψη τριχών.
Οι αυστραλοί ερευνητές ανέφεραν ότι ακόμα δεν έχουν καταλήξει σε συμπέρασμα κατά πόσο μια θεραπεία για την τεχνητή μεταβολή των εν λόγω ορμονών μπορεί να επηρεάσει θετικά το προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων. Γι’ αυτό, όπως είπαν, χρειάζονται νέες κλινικές δοκιμές πάνω στο ζήτημα, με στόχο τη βελτίωση της υγείας στην τρίτη ηλικία.
Η μόδα της υψηλής τεστοστερόνης
Η νέα έρευνα έρχεται σε μια περίοδο που διεθνώς (ιδίως στις ΗΠΑ), όπως αναφέρουν σε εκτενές δημοσίευμά τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», βρίσκεται σε έξαρση η μόδα της υψηλής τεστοστερόνης και το μάρκετινγκ των σχετικών φαρμακευτικών προϊόντων. Η χαμηλή τεστοστερόνη αντιμετωπίζεται ως αιτία πλείστων όσων προβλημάτων για ένα άνδρα, ενώ η υψηλή τεστοστερόνη στον οργανισμό του (με τη βοήθεια και του κατάλληλου σκευάσματος σε μορφή χαπιού, ένεσης, γέλης ή επιθέματος) κάτι σαν πανάκεια και «πηγή νεότητας».
Από μόλις 324 εκατ. δολάρια το 2002, οι πωλήσεις των κάθε είδους προϊόντων τεστοστερόνης στις ΗΠΑ έχουν πλέον εκτοξευτεί στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια περίπου. Η «χαμηλή τεστοστερόνη» είναι πια συνώνυμη της «ανδρόπαυσης» (του αντίστοιχου της εμμηνόπαυσης). Πρόσφατη μελέτη στο αυστραλιανό ιατρικό περιοδικό Medical Journal of Australia αναφέρει ότι το «κυνήγι» της υψηλής τεστοστερόνης από τους μεσήλικες είναι πια μια διεθνής τάση, που καταγράφεται σε τουλάχιστον 37 χώρες, παρά τις ενστάσεις που προβάλλουν διακεκριμένοι επιστήμονες.
Η φαρμακοβιομηχανία έχει βρει μια νέα ομάδα πελατών - στόχο, διευρύνοντας -με την κατάλληλη διαφήμιση- την αγορά των φαρμάκων τεστοστερόνης, στοχεύοντας σε άνδρες που δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκη την ορμόνη και, επιπλέον, μπορεί εξαιτίας της να εκτεθούν σε πρόσθετους κινδύνους. Αρκετοί ειδικοί προειδοποιούν πως η δημοφιλία των φαρμάκων τεστοστερόνης δεν αντιστοιχεί στα έως τώρα ερευνητικά ευρήματα για τα πιθανά οφέλη και τους πιθανούς κινδύνους από την τεχνητή αύξηση της ορμόνης.
Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμα τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο από την θεραπεία τεστοστερόνης. Κατά καιρούς, έχουν αναφερθεί διάφορες πιθανές παρενέργειες, από καρκίνο του προστάτη και καρδιολογικά προβλήματα έως άπνοια στον ύπνο και αραίωση του σπέρματος.
Κλιμακώνουν δε τις κινητοποιήσεις που είχαν προαναγγείλει έως και την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου, με 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες από σήμερα έως και 3 Δεκεμβρίου, και τα πολυιατρεία του Οργανισμού (πρώην ΙΚΑ) θα λειτουργήσουν με προσωπικό ασφαλείας, όπου θα αντιμετωπίζονται μόνο τα έκτακτα και επείγοντα περιστατικά.
«Δεν είχε κανένα ουσιαστικό νόημα η πρόσκληση διαλόγου του υπουργού μετά την ξεκάθαρη τοποθέτησή του που οδηγεί στη διάλυση των δημόσιων πολυιατρείων» σημειώνουν οι γιατροί, προσθέτοντας ότι δεν είναι διατεθειμένοι να μετέχουν σε προσχηματικές συνομιλίες με προαποφασισμένες ενέργειες σε βάρος του κλάδου.
«Οι γιατροί που στήριξαν και στηρίζουν την πρωτοβάθμια περίθαλψη επί δεκαετίες, δηλώνουμε ότι θα αγωνισθούμε για να αποτραπεί η μεθοδευμένη προσπάθεια εκποίησης της δημόσιας πρωτοβάθμιας υγείας, που συστηματικά επιχειρείται από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας» τονίζεται στην ανακοίνωση των γιατρών του ΕΟΠΥΥ.
Σύμφωνα με τους γιατρούς, στη συνάντηση που είχαν οι δύο πλευρές την Παρασκευή, το υπουργείο Υγείας επανέλαβε την πρόθεση της κυβέρνησης να προβεί σε απολύσεις χιλιάδων γιατρών.
«Στραφήκαν στην υγεία για να συμπληρώσουν τον αριθμό των 12.000 απολύσεων που ζητάει η τρόικα» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας των γιατρών του ΕΟΠΥΥ Γιάννης Χρονόπουλος, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ Δημήτρη Κοντό ότι, με την απόφασή του -εν μέσω απεργίας- να ανανεώσει τις συμβάσεις μίσθωσης έργου γιατρών με τον ΕΟΠΥΥ οι οποίες είχαν λήξει, προσπαθεί να στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό.
Ο κ. Χρονόπουλος καλεί τους ανωτέρω γιατρούς να προβούν σε ανανέωση της σχετικής σύμβασης μετά τη λήξη της απεργιακής κινητοποίησης.
Ο Βρετανός πάσχει από το σύνδρομο Μάρφαν, μια σπάνια κληρονομική διαταραχή του συνδετικού ιστού που επηρεάζει διάφορα όργανα και κυρίως την καρδιά. Καθώς η καρδιά στέλνει αίμα στο σώμα, η αορτή διογκώνεται προκειμένου να επιτρέψει την ροή του αίματος. Στους περισσότερους ανθρώπους, η αορτή χαλαρώνει και επιστρέφει στο φυσιολογικό μέγεθος. Ωστόσο σε όσους πάσχουν από το σύνδρομο Μάρφαν, αδυνατεί να γυρίσει στο φυσιολογικό μέγεθος με αποτέλεσμα να διογκώνεται σταδιακά.
Ο Golesworthy γνώριζε ότι αορτή του μπορεί μια μέρα να διογκωθεί τόσο ώστε να «σπάσει». Σε ένα τσεκ-απ το 2000, πληροφορήθηκε ότι έφτασε ο καιρός να προχωρήσει σε προληπτική επέμβαση, μια παρατεταμένη και σύνθετη διαδικασία που περιλαμβάνει την αντικατάσταση τμημάτων με τεχνητό μόσχευμα, καθώς και την αντικατάσταση βαλβίδας της καρδιάς με μεταλλική. Όλα αυτά θα σήμαιναν ότι ο Golesworthy θα ήταν υποχρεωμένος να παίρνει φάρμακα για το υπόλοιπο της ζωής του, φάρμακα τα οποία θα προκαλούσαν αιμορραγία ακόμη και με την παραμικρή πτώση, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του βρετανικού BBC.
Όλα αυτά φαίνονταν αδιανόητα στον ίδιο: «Δεν ήθελα να πρέπει να ζήσω σε ένα καταφύγιο από βαμβάκι και σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι λιγότερο παρεμβατικό και πολύπλοκο που δεν θα απαιτεί την αφαίρεση τμήματος της καρδιάς μου», περιέγραψε στο BBC. Έτσι κάθισε και σκέφτηκε μια διαφορετική λύση.
Αντί να ασχοληθεί με το εσωτερικό της αορτής, στράφηκε στο εξωτερικό τμήμα. «Εάν ένας σωλήνας διογκώνεται, πρέπει να πάρεις μονωτική ταινία και να την τυλίξεις στο εξωτερικό του ώστε η διόγκωση να σταματήσει», εξηγεί.
Αν και δυσκολεύτηκε, τελικά κατάφερε να πείσει δύο καθηγητές γιατρούς να εξετάσουν την πρότασή του. Η διαδικασία ανάπτυξης της πρωτοποριακής μεθόδου διήρκεσε τρία χρόνια μέχρι να καταλήξει σε ένα προσαρμοσμένο κομμάτι που θα ραβόταν γύρω από τη διογκωμένη αορτή.
Ο πρώτος που θα δοκίμαζε την πειραματική αυτή μέθοδο, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον εφευρέτη της! Η επέμβαση κράτησε 2 ώρες και τελικά ο άντρας δικαιώθηκε: Εδώ και εννέα χρόνια, η αορτή του δεν έχει διογκωθεί.
Αν και αρχικά τα κίνητρα του Golesworthy ήταν ιδιοτελή, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, τελικά η ομάδα των γιατρών έχει εφαρμόσει την ίδια διαδικασία σε 40 ασθενείς. Για όλους λειτούργησε εξαιρετικά, εκτός από έναν ασθενή, ο οποίος απεβίωσε κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
Ωστόσο, οι γιατροί δεν το βάζουν κάτω. «Ο κ. Golesworthy είναι ένας πανέξυπνος μηχανικός και εξαιρετικά διορατικός. Είναι ένα πραγματικό επίτευγμα να φέρει μια τέτοια καινοτομία στο Βρετανικό Σύστημα Υγείας», δηλώνει ο καθηγητής και χειρούργος καρδιολόγος Graham Cooper. Ο ίδιος συνεχίζει περιγράφοντας πως απαιτούνται εκτενέστερες δοκιμές πριν η νέα τεχνική βρει καθολική εφαρμογή.
Η επεξεργασία των δεδομένων έδειξε ότι η τακτική κατανάλωση ξηρών καρπών μείωνε κατά 29%, κατά μέσο όρο, τους θανάτους από καρδιακή νόσο και κατά 11% τους θανάτους από καρκίνο.
Συγκεκριμένα, όσοι έτρωγαν ξηρούς καρπούς μια φορά την εβδομάδα είχαν 11% μείωση της θνησιμότητας, όσοι έτρωγαν δύο έως τέσσερις φορές, είχαν μείωση 13%, ενώ για πέντε έως έξι φορές η μείωση αυξανόταν στο 15% και για πάνω από επτά φορές την εβδομάδα στο 20%.
Οι ερευνητές ωστόσο δεν κατάφεραν να διευκρινίσουν εάν συγκεκριμένοι ξηροί καρποί έχουν μεγαλύτερο όφελος για την υγεία έναντι άλλων, καθώς η μείωση της θνησιμότητας σχετίζεται με την κατανάλωση ποικιλίας ξηρών καρπών. Επίσης, η μελέτη δεν παρέχει διευκρινίσεις ως προς το αν οι ξηροί καρποί ήταν ανάλατοι, ψημένοι ή ωμοί.
Η ίδια ερευνητική ομάδα είχε, νωρίτερα φέτος, δημοσιεύσει και μια άλλη έρευνα, που είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως η Μεσογειακή διατροφή, σε συνδυασμό με τους ξηρούς καρπούς, μειώνει τον κίνδυνο καρδιολογικών προβλημάτων στους ηλικιωμένους, ιδίως όσοι βρίσκονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι και άλλες μελέτες στο παρελθόν έχουν συσχετίσει τους ξηρούς καρπούς με μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης διαφόρων παθήσεων, όπως διαβήτη τύπου ΙΙ, καρκίνου του εντέρου, χολολιθίασης και καρδιοπάθειας. Επίσης έχουν σχετιστεί με μείωση της χοληστερόλης, του οξειδωτικού στρες, της φλεγμονής και της ινσουλινοαντίστασης.
Οι ξηροί καρποί είναι πλούσιοι σε βιταμίνες, μέταλλα, ακόρεστα λιπαρά οξέα και αντιοξειδωτικές ουσίες, ενώ αποτελούν πηγή πρωτεϊνών. Επειδή όμως περιέχουν πολλές θερμίδες, η κατανάλωσή τους δεν πρέπει να οδηγεί σε υπερβολές. Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρία συστήνει τέσσερις φούχτες ανάλατων ξηρών καρπών την εβδομάδα.
Ακόμη, τονίζουν πώς συγκεκριμένες τροφές επηρεάζουν ορισμένες λειτουργίες του οργανισμού και το μεταβολισμό, τα οποία σχετίζονται άμεσα με την απώλεια και πρόσληψη βάρους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα μετρούσαμε τις θερμίδες, προκειμένου να διαχειριστούμε το βάρος μας, γράφει ο καθηγητής Gyorgy Scrinis από το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και συγγραφέας του βιβλίου «Nutritionism: The Science and Politics of Dietary Advice».
Η εξίσωση ήταν «προσλαμβάνουσες θερμίδες» με «θερμίδες που καταναλώνονται». Ωστόσο, η «ισορροπία» αυτή δεν ελάμβανε υπόψιν τις εσωτερικές διαδικασίες και λειτουργίες του οργανισμού, ή τη διατροφική σύνθεση των τροφίμων πέρα από τη θερμιδική τους αξία.
Στις δεκαετίες του 1960-1990 επικρατούσε η εποχή των «καλών και κακών τροφίμων». Υπήρχαν πολλά «αρνητικά μηνύματα», για το ποιες τροφές ήταν κακές, ποιες έπρεπε να αποφεύγει κανείς, καθώς και τους κινδύνους που σχετίζονταν με την κατανάλωσή τους. Ο φόβος των λιπαρών άρχισε να κατακτά το χώρο της διατροφής. Μάλιστα, το 1993 ο Dr. Dean Ornish κυκλοφόρησε το βιβλίο «Eat More, Weigh Less», στο οποίο ισχυριζόταν ότι όταν κανείς τρώει λιπαρά γίνεται χοντρός, ακόμη κι αν η συνολική ποσότητα των θερμίδων που καταναλώνει είναι μικρότερη.
Ακολούθησε η διάσημη πλέον δίαιτα του Dr. Atkins για τη χαμηλή σε υδατάνθρακες διατροφή, σύμφωνα με την οποία οι υδατάνθρακες είναι τα κύρια συστατικά –αν όχι τα μοναδικά- που προκαλούν την αύξηση του βάρους, επειδή αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα.
Ο γάλλος γιατρός Pierre Dukan, με τη δίαιτά του (υψηλή κατανάλωση πρωτεϊνών, χαμηλή κατανάλωση υδατανθράκων), ισχυρίζεται ότι οι πρωτεΐνες είναι τα θρεπτικά συστατικά που το σώμα πρέπει να δουλέψει περισσότερο για να τα χωνέψει.
Από τη δεκαετία του 1990 και έπειτα, παρατηρήθηκε μια ακόμη στροφή, αυτή τη φορά προς τα ωφέλιμα συστατικά, όπως για παράδειγμα τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, η βιταμίνη D, τα προβιοτικά, τα αντιοξειδωτικά κ.ά., μειώνοντας παράληλα την επίδραση των «κακών συστατικών».
Άρχισαν ακόμη να εμφανίζονται τα λεγόμενα «λειτουργικά τρόφιμα». Για παράδειγμα, γιαούρτια με «καλά βακτήρια», μαργαρίνες που μειώνουν την απορρόφηση χοληστερόλης στο αίμα.
Το τελευταίο «κύμα» βιβλίων δίαιτας και απώλειας βάρους αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο η κατανάλωση συγκεκριμένων συστατικών και τροφίμων επηρεάζει το σώμα μας, τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα αποθηκεύουν λίπος ή ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και το αίσθημα του κορεσμού. Κοινό χαρακτηριστικό αυτών είναι η έμφαση που δίνουν στις ορμόνες που ρυθμίζουν τις σωματικές αυτές λειτουργίες, όπως η ινσουλίνη και η λεπτίνη.
Οι δίαιτες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη εστιάζουν στο πώς συγκεκριμένες τροφές αυξάνουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα πώς μπορεί να μετρήσει κανείς τα επίπεδα της ινσουλίνης.
Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνα που υποστηρίζουν ότι η ζάχαρη είναι ο κύριος «φταίχτης» στην «επιδημία παχυσαρκίας» που παρατηρείται στις μέρες μας.
Ωστόσο, υποστηρίζει ο Scrinis, με το να «κατηγορεί» κανείς απλά τη ζάχαρη για μια σειρά μεταβολικών διαταραχών, αγνοεί την ύπαρξη άλλων τόσων κατεργασμένων τροφών, (όπως τα trans-λιπαρά), χημικά τροποποιημένων, συνθετικών γλυκαντικών και πρόσθετων.
Όλα αυτά τα βιβλία ισχυρίζονται ότι έχουν «ανακαλύψει» το μυστικό που κρύβεται πίσω από την εγγυημένη απώλεια βάρος και ποιους συνδυασμούς τροφίμων (μέχρι και πότε) πρέπει να καταναλώνει κανείς.
Κι όμως παρά τις όποιες διαφωνίες έχουν μεταξύ τους, έχουν όλα ένα κοινό στοιχείο.
Προωθούν την κατανάλωση μη επεξεργασμένων τροφών, προτείνοντας στους αναγνώστες τους να μειώσουν την κατανάλωση τροφίμων χαμηλής ποιότητας, καθώς επίσης και των γλυκών και αναψυκτικών.
Επομένως, καταλήγει το άρθρο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δε χρειάζεται να «τρελαίνεται» με όλες αυτές τις δίαιτες που κυκλοφορούν και που υπόσχονται «θαύματα», αλλά ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να επιλέξει ένα ισορροπημένο διατροφικό πρόγραμμα από ποιοτικές τροφές.
